Niektóre rośliny choć piękne, mogą przysporzyć sporo kłopotów osobom, które mają skłonność do uczuleń. Jednym z najbardziej ulubionych gatunków roślin, szczególnie w biurach, jest Figowiec benjamina, który wydziela lateks – silny alergen działający na skórę. Może wywoływać jej zaczerwienienie, zapalenie spojówek lub katar. Również kaktusy, a raczej ich kolce w kontakcie ze skórą, mogą być przyczyną wysypki. Co ciekawe, także powszechnie spotykany Bluszcz pospolity należy zaliczyć do grupy roślin uczulających, ponieważ wytwarza tarkarinole wywołujące bóle głowy, nudności, obrzęki i pieczenie oczu.
Sprawdź, na które jeszcze rośliny należy zwrócić uwagę i zachować ostrożność.
Difenbachia
W sprzedaży znajdziemy gatunki i odmiany różniące się m.in. wielkością i wzorem na liściach. Rośliny te mają duże, szerokie liście z charakterystycznym, wielobarwnym rysunkiem, odmiennym u różnym gatunków. Liście zebrane są w szczytową koronę. Blaszki liściowe mają kształt sercowaty lub lancetowaty. Wskutek zasychania i opadania dolnych liści u rośliny tworzy się pień.
Do rodzaju difenbachia (łac. Dieffenbachia) należy kilkadziesiąt gatunków roślin pochodzących z tropikalnej Ameryki, od Meksyku do Argentyny i Paragwaju. Wszystkie te gatunki należą do rodziny obrazkowatych (Araceae).
Difenbachia zawiera tzw. rafidy (nierozpuszczalne szczawiany wapnia) które mają działanie drażniące. Źródła podają, że difenbachia w ojczystej Brazylii była od wieków używana przez Indian do zatruwania strzał. Wojownicy wykorzystywali w tym celu sok, pozyskiwany z jej liści i łodyg. W innych rejonach roślina ta używana była jako środek antykoncepcyjny, gdyż jej spożycie powoduje czasowa niepłodność. Dziś wiemy dlaczego: sok z difenbachii zawiera strychninę, silnie toksyczny związek chemiczny.
Prymula
Niektóre prymule, czyli inaczej pierwiosnki, zakwitają już w marcu, inne w kwietniu, ale są też gatunki zdobiące rabaty do końca maja i dłużej. Do najpopularniejszych gatunków uprawianych w naszych ogrodach należą pierwiosnki: lekarski, bezłodygowy i wyniosły występujące dziko w Europie i Azji.
Pierwiosnki zwykle tworzą rozety liści, spośród których wyrastają smukłe pędy kwiatowe zwieńczone drobnymi kwiatami o pięciu zrośniętych ze sobą płatkach. Środek kwiatu jest jaśniejszy; gardziel oblewa charakterystyczna żółta plamka, tzw. oczko.
Zawiera uczulającą substancję o nazwie primina. Osoby wrażliwe na nią po dotknięciu liści dostają wysypki, która wywołać może stan zapalny. Wydziela też drażniącą woń.
Kroton
Kroton pstry to fantastyczna roślina o egzotycznym wyglądzie, która mieni się oszałamiającą feerią barw. Gatunek ten pochodzi z południowo-wschodniej Azji. Tworzy efektowne kępy o krzewiastym pokroju, które osiągają około 100 cm wysokości.
Kroton, inaczej trójskrzyn, posiada skórzaste, błyszczące, spiczasto-owalne, kolorowe liście. Blaszka liściowa skrzy się całą gamą barw: widnieją na niej różne odcienie zieleni, żółci, szkarłatu czy purpury przeplatane pomarańczowymi i czerwonymi przebarwieniami. Z uderzającym kolorem liści nadzwyczaj efektownie komponuje się różnobarwne, kontrastowe unerwienie oraz występujące niekiedy drobne, nieregularne plamki.
Roślina ta zawiera drażniący sok mleczny, który może spowodować wysypkę i pieczenie oczu. Niebezpieczne jest też zjedzenie lub żucie liści (uwaga na dzieci i zwierzęta).
Pelargonia
Pelargonia (Pelargonium L’Hér.) – rodzaj bylin lub półkrzewów z rodziny bodziszkowatych. Liczy około 200-250 gatunków roślin pochodzących głównie z Afryki Południowej (występuje tam 125 gatunków tego rodzaju). Liczne gatunki rosną poza tym w Afryce Wschodniej sięgając na północy po Bliski Wschód (do południowej Turcji i Iraku). Nieliczne gatunki rosną w Australii i na Nowej Zelandii, pojedyncze, endemiczne gatunki także na Wyspie Świętej Heleny oraz wyspach Tristan da Cunha.
Rośliny z tego rodzaju należą do najbardziej rozpowszechnionych roślin ogrodowych na obszarach wolnych od przymrozków, poza tym uprawiane w pomieszczeniach. Nazwa pochodzi od greckiego słowa “pelargós” (bocian), od podobieństwa rozłupek pelargonii do bocianiego dzioba.
Pelargonia wydziela tzw. fitoncydy, które działają wprawdzie bakteriobójczo i grzybobójczo, ale u osób wrażliwych na zapachy mogą być przyczyną alergii wziewnej.