Najlepszym sposobem na udaną walkę z pasożytami jest częste i dokładne sprawdzanie rośliny, szczególnie spodu liści, rozpoznanie typu pasożyta i szybkie działanie w postaci chemicznego oprysku.
Przędziorki
To niewielkie, pomarańczowe lub czerwone roztocza. Łatwo je rozpoznać, gdyż wytwarzają delikatne, puszyste pajęczynki. Żerują w dużych grupach, głównie na spodniej stronie liści, końcach młodych pędów i kwiatach. Uszkodzone fragmenty roślin ulegają deformacji, żółkną i opadają. Inwazji przędziorka sprzyja suche, ciepłe powietrze w zamkniętych pomieszczeniach. Podatne na owady są w szczególności fuksje, filodendrony, palmy i cytrusy. Szkodniki można usunąć traktując rośliny chemicznymi środkami ochrony roślin (np. Polysect, Talstar), wodą rozrobioną z szarym mydłem lub przecierając szmatką nasączoną denaturatem. Rośliny należy często zraszać, a na kaloryferach warto zainstalować nawilżacze.
Mszyce
Mają owalne ciało i zieloną, czarną lub brunatną barwę. Mszyce spotyka się zarówno w formie uskrzydlonej jak i bezskrzydłej. Często pojawiają się na młodych pędach i na spodniej stronie liści. Mszyce wydzielają lepką substancję – tzw. rosę miodową, na której często pojawiają się ciemne grzybki sadzakowe. Szkodniki wysysają sok z liści i pędów, co prowadzi do ich zwijania i zasychania, a przede wszystkim do osłabienia rośliny. Owady lubią atakować m.in. fuksje, begonie i anturium.
Można je zwalczyć chemicznymi środkami (Polysect, Provado, Mszyca Stop) lub ekologicznymi preparatami z roślin, ewentualnie oprysk wyciągiem z pokrzywy lub wodą z gotowanych ziemniaków, roztworem z szarego mydła.
Miseczniki vs. Tarczniki
Z wyglądu obie te grupy owadów są bardzo podobne do siebie, a ich cechą charakterystyczną jest wytwarzanie mocnych, chitynowych tarczek, chroniących je przed czynnikami zewnętrznymi. Szkodniki są niewielkie i mają brunatną lub czarną barwę ciała.
Żerują na spodzie liści i pędów (juki, palmy, fikusy). Niestety, w ich przypadku zwalczanie chemiczne jest mało skuteczne. Jak atakują? Najpierw zauważamy lepką, kleistą wydzielinę na liściach i u podnóża rośliny. Po uważnej obserwacji dostrzegamy okrągłe, brązowe do czarnych twardych tarczek, pod którymi żerują samice owada wysysające bezkarnie soki roślinne. Tarczniki najczęściej atakują duże rośliny o zdrewniałych pniach jak oleander, hibiskus, drzewko laurowe (oliwkowe), zaślaz (abutilon), palmy.
Tarczniki można usuwać mechanicznie np. szczotką lub twardym patykiem, a następnie liście i łodygi opryskać roztworem szarego mydła. Tarczki można także przemyć wacikiem nasączonym 90% alkoholem. W ostateczności należy zakupić odpowiedni insektycyd.
Ziemiórki
Osobniki dorosłe to drobne, ruchliwe, “czarne muszki”, które nie powodują uszkodzeń na roślinach. Szkodliwe są przede wszystkim ich niewidoczne larwy, kryjące się pod powierzchnią ziemi. Mają do 5 mm, są białe, przezroczyste, z czarną główką. Żywią się soczystymi korzeniami, co znacznie ogranicza wzrost rośliny i czyni ją podatną na choroby grzybowe. Najczęściej pojawiają się wraz z nowymi roślinami lub nieodkażonym podłożem zawierającym jaja.
Szkodnika zwalcza się umieszczając przy roślinach pałeczki owadobójcze, zakładając na roślinę lepy i stosując środki chemiczne (np.: Actellic). Więcej nt. zwalczania ziemiórek dowiesz się tu.
Wełnowce
To czerwce (drobne owady) pokryte czerwonawym lub białym nalotem, przypominającym strzępki wełny. Żerują na spodniej części liści (zwłaszcza w kątach i przy nerwach) oraz na miękkich pędach. Porażona roślina traci liście i przestaje rosnąć. Intensywne żerowanie szkodników bardzo osłabia roślinę, często prowadząc do jej zamierania. Szkodnik lubi cissusy, fikusy i cytrusy, a chyba najczęściej go można spotkać na kaktusach. Bardzo szybko przenosi się na sąsiednie rośliny, a więc chore egzemplarze najlepiej natychmiast odizolować.
Można zwalczać go chemicznie (Confidor, Fastac) lub ekologicznie – przemywając roślinę szmatką nasączoną alkoholem.
Mączliki
To niewielkie, białe owady (zwane potocznie “białymi muszkami”), będące utrapieniem w szklarniach. Niestety, czasem pojawiają się także w mieszkaniach, przetransportowane wraz z zainfekowaną rośliną. Żerują w licznych koloniach. Zaatakowane przez nie liście żółkną i opadają. Owady preferują takie gatunki jak begonie, cyklameny, fuksje, petunie, pelargonie i gwiazdy betlejemskie.
W warunkach domowych zwalcza się je stosując owadobójcze preparaty (np. Apacz) lub żółte karteczki z klejem (lepy). Porażone pędy czasami lepiej dodatkowo przyciąć. Warto również obniżyć temperaturę w pomieszczeniu.
Wciornastki
To brunatne owady, czasem pojawiające się na spodniej części liści lub na kwiatach. Mają charakterystyczny wygląd, przypominając drobne kreseczki, a ich żerowanie prowadzi do pojawiania się białych lub żółtych plam lub srebrzystości na powierzchni liści. Często wokół przebarwień występują czerwone obwódki, natomiast płatki kwiatów brunatnieją i zwijają się.
Wciornastki to szkodnik wielu gatunków roślin domowych (palmy, krotony, anturium). Zaleca się zwalczać te pasożyty chemicznie dostępnymi w sklepach ogrodniczych preparatami, np.: Talstar, Confidor, Provado. Dodatkowo, jeśli jest to możliwe, przenieśmy roślinę w bardzo chłodne i wilgotne miejsce, a liście przemyjmy chłodną wodą z szarym mydłem.