Blog Artanis - pielęgnacja i aranżacja roślin

Zamioculcas zamiolistny ma bardzo dekoracyjne, błyszczące, ciemnozielone liście i jest idealną rośliną dla zapominalskich, gdyż jest bardzo łatwy w uprawie.

Ta wieloletnia roślina zielna to doskonała roślina doniczkowa do pomieszczeń, w których brakuje słońca (jego sztucznym zamiennikiem w biurach jest światło jarzeniowe). Jest zatem niemalże bezobsługowa: nie wymaga częstego podlewania i przesadzania (lubi ciasne doniczki), świetnie znosi niekorzystne warunki. Zamioculcas rośnie na górskich sawannach i glebach o bardzo małej zawartości minerałów, często rośnie w sąsiedztwie wyższych roślin (lubi cień).

Pod powierzchnią ziemi ukryte jest jasnobrązowe bulwiaste kłącze, posiadające liczne pąki przybyszowe, z których wyrastają liście. Ogonki liściowe (które niektórzy z nas mogą mylnie uznać za łodygi), są mięsiste, u nasady silnie rozdęte, barwy zielonej z nieregularnymi, brązowozielonymi plamkami i prążkami. Zbyt długo nie podlewany zamioculcas może zacząć usychać, jest to jednak mało prawdopodobne gdyż roślina ta potrafi przetrwać bez podlewania nawet ponad dwa miesiące.

rośliny do biura, opieka nad roślinami warszawa

Zamioculcas to roślina cieniolubna i niezwykle wytrzymała.

Pochodzenie: Kenia, Mozambik, Tanzania, Zimbabwe
Wysokość: 30-100 cm

Zamioculcas zamiolistny czy Zamia.

Zamioculcas jest często mylony z Zamią, należącą do rodziny sagowców. Z tymi roślinami nie łączy jednak Zamioculcasa żadne pokrewieństwo. Zamioculcas zamiifolia – gatunek wieloletnich roślin zielnych z monotypowego rodzaju zamiokulkas (Zamioculcas) z rodziny obrazkowatych (Araceae), pochodzący ze wschodniej i południowo-wschodniej Afryki. Na przełomie XX i XXI wieku gatunek ten stał się popularną rośliną pokojową ze względu na wygląd i małe wymagania. Jego nazwa pochodzi od łacińskiej nazwy sagowców z rodzaju Zamia o podobnych liściach.

Stanowisko

Zamiokulkas zamiolistny wymaga stanowiska półcienistego, ale toleruje również całkowite zacienienie, natomiast zbyt silne oświetlenie może powodować występowanie na listkach brązowych plam. Dobrze sprawdza się natomiast w biurach (również zacienionych) przy oświetleniu jarzeniowym.

Temperatura

Idealna dla prawidłowego wzrostu Zamiokulkasa zamiolistnego jest temperatura 22 do 25°C. Ta niespotykanie wytrzymała roślina dobrze sobie radzi w zakresie temperatur od 20 do nawet 30°C. W okresie zimowym, gdy rośliny przechodzą okres spoczynku, nie zaszkodzą mu spadki temperatury nawet do 16°C.

Wilgotność powietrza

Z racji tego, że jest to bardzo odporna roślina, Zamioculcas dobrze rośnie zarówno wtedy, gdy powietrze jest suche, jak i wilgotne.

Podlewanie

Zamioculcas, podobnie jak wszystkie kaktusy, jest sukulentem, co oznacza, że gromadzi wodę w łodygach, listkach i bulwiastych kłączach.
Roślinę należy podlewać bardzo oszczędnie. Zbyt częste podlewanie jest najczęstszym błędem popełnianym podczas pielęgnacji Zamioculcasa (nadmierne podlewanie może powodować m.in. gnicie bulw). Nie należy również spryskiwać wodą liści – pojawiają się wówczas na nich brzydkie plamy (osady soli).

Nawożenie

W okresie wegetacji należy zasilać roślinę co 2-3 tygodnie roztworem nawozów wieloskładnikowych (np. Biohumus Uniwersalny), zawierających komplet mikroelementów, ponieważ roślina jest wrażliwa na ich brak.

Ewentualne problemy

Na ogonkach liściowych widoczne są wodniste plamy lub liść stopniowo gnije, jest to najprawdopodobniej fytoftoroza. Jej rozwojowi sprzyjają niskie temperatury i nadmierne podlewanie. Przy niewielkim porażeniu chorobę można zwalczyć, opryskując roślinę preparatem ekologicznym Biosept 33 SL. Jeśli mamy do czynienia z objawami opisanymi powyżej, a dodatkowo są widoczne plamy o rybim zapachu – najpewniej diagnozą jest tzw. mokra zgnilizna. Ta choroba bakteryjna jest niestety nieuleczalna, a więc roślinę należy wówczas wyrzucić.